O książce: 2015 / Walka wywiadu i kontrwywiadu na „polu wywiadu” zawsze wyróżnia się surowością jej treści w operacjach penetracyjnych sieć agentów wroga oraz tajemnice naukowo-techniczne. W oddanych czytelnikowi „Notatkach pracownika wywiadu” opowiadamy o historii pracy oficera wywiadu sowieckiego w latach 60. i 70. ubiegłego wieku w złożonej i wyjątkowej grze naszej służby kontrwywiadu pod dowództwem flaga „zdrajcy” Ojczyzny. Co więcej, dzieje się to na tle jego aktywnych wysiłków w celu uzyskania tajemnic na potrzeby radzieckiego przemysłu obronnego i gospodarki narodowej - chemii, elektroniki, marynarki wojennej, lotnictwa i kosmosu. Autor, oficer wywiadu, przez dziesięć lat działał jako „agent moskiewski” dla zachodnich agencji wywiadowczych. To długotrwałe działanie strony sowieckiej doprowadziło do dezorganizacji pracy wroga i kosztowało karierę „sześciu znakomitych oficerów” kanadyjskiego kontrwywiadu i stanowisko prokuratora generalnego, zwierzchnika ich rządu. Pierwsze 20 lat służby w bezpieczeństwie państwa to życie oficera wywiadu „pod więcej niż jednym nazwiskiem”: Makarowa (szkoła wywiadu), Turgaja (pracownik NTR), Nikołaja (w Operacji Turniej), Wodnika, Michała Dziuby, Geralda Stadnika („Agent moskiewski” – obywatel Kanady z gwarancją azylu w kraju), Bogdanow (w artykule prasowym). A wszystko to - Anatolij Borisowicz Maksimov - emerytowany kapitan I stopnia, weteran floty, kontrwywiadu wojskowego, wywiadu i handlu zagranicznego, honorowy oficer bezpieczeństwa państwa, członek zarządu Stowarzyszenia Weteranów Wywiadu Zagranicznego.